Bazı anlarda zihnimde yankılanan kelimeler dahi susuyor. Gündelik hayatın kaosu içerisinde, psikolojik ağırlıklar ve üst üste binen streslerden dolayı her şey kalemimin sesini bastırıyor. Fakat benim için kelimelerle konuşabilmek ve yazı yazabilmek bir tür hayatta kalma ve anlam aracıdır. Ben bu şekilde ruhsal dengemi kuruyorum; bu benim bir tür meditasyon aracım gibi bir şey.
Fakat günlerdir doğru düzgün bir şey yazamadım, ne de ciddi bir şekilde kitap okuyabildim. Bir yazar ve araştırmacı için bu sessizlik oldukça boğucu ve ölümcül bir durumdur. Çünkü yazı yazmak benim için sadece bir eylem değil, aynı zamanda bir ihtiyaç; tıpkı nefes almak gibi, tıpkı bir hastanın iyileşmesi gibi. Sayfalara döktüğüm her bir cümlem, içimdeki fırtınanın biraz olsun dinmesini sağlıyor.
Fakat bir süredir yazamıyorum ve düşünce faaliyetlerimi açıkçası berbat etmiş durumdayım. Bu durumun geçici olduğunu biliyorum. Çünkü ruhumun derinliklerinde hâlâ o güçlü öz benimle birlikte.
Fiziksel ortamımı şu sıralar değiştirme kararı aldım. Ayrıca daha öncesinde rahat bir şekilde yazı yazabilmek için ek bir telefon daha almıştım ve bununla ilgili "Mobil Yazarlığın Konforu" diye bir blog yazısı da yazmıştım. Nihayetinde bu imkânları henüz yeni kullanmaya başladım. Bir süredir yaşamış olduğum problemlerden dolayı çalışma programımdan oldukça geride kaldım.
Fakat her ne olursa olsun, devam edebilmenin en önemli şey olduğunu düşünüyorum. Bu satırları yazma amacım; benim gibi problemler yaşayan araştırmacılara ve yazarlara destek olabilmek ve empati yapabilmek. Eminim benden çok daha ciddi problemleri olan arkadaşlarımız vardır.
Belki beklediğiniz o dev ilham dalgası hemen gelmeyecek ama küçük notlar ve minik adımlar bile başlamanız için yeterli olacaktır. Yazmaya dönmek bazen dev ilhamlarda ve büyük cümlelerde değil, tek bir kelimeyle dahi başlayabilir.
Belki çoğu zaman sadece "Yazamıyorum." diye düşünebilirsiniz. Ancak tek bir kelime yazarak başlayabilirsiniz; bu da bir başlangıçtır. Bugün bu yazıyı yazabildiğime göre, demek ki hâlâ ruhumun derinliklerinde bir yerde satırlara dökülmeyi bekleyen kelimelerim var. Demek ki hâlâ yazabilirim.
Ve şunu hiçbir zaman unutmamanızı istiyorum: Şartlar ne olursa olsun, tek bir kelimeyle dahi olsa, önemli olan devam edebilmektir.
Çoğumuz bu durumları yaşıyoruz. İnsanlığımızın bir getirisi olarak, bu bizim ayrılmaz bir parçamız olacak. Bunun bilincinde olarak yola devam etmenizi istiyorum.
Araştırmacı-Yazar
Mehmet Hüseyin Arslan
